günün yorgunluğu iyice abanmış omuzlarıma. sabahtan beri bişi yememişim, midem sırtıma yapışmış. metrodan iniyorum, hevessiz adımlarla yürüyen merdivene geliyorum. yürüyen merdivende bi ben bide yaşlı teyzeler duruyo. sora metrodan çıkıyorum, soğuk hava suratıma çarpıyo biraz ayılıyo gibi oluyorum. eve son 150 metre ha gayret yürümeye devam ediyorum derken Schnitzel Teyze yi görüyorum. 'Hele bişiler yiyem' diyerek yaklaşıyorum. Teyze alışmış benim suratıma, görünce hazırlamaya başlıyo zaten sandviçi. Cevabını bildiği halde 'Hepsi olsun mu?' diye soruyo. 'Soğan hariç hepsi olsun' diyorum. Oh bu akşamda doyduk çok şükür :)
Olayı fazla dramatize etmiş olabilirm ama Schnitzel Teyze nin elleri dert görmesin epey bi güzel yapıyo:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder