17 Haziran 2011 Cuma

son düzlükte gülbatur geliyo

Hayatımın enteresan bi dönemine yaklaşıyorum. Farkındayım. Bişiler değişecek, bir daha hiç eskisi gibi olmayacak. Bi sene önce olsaydı üzülürdüm. Bişiler değişmesin diye imkanları zorlardım, tırmalardım resmen. Ama artık değil. Bişiler değişsin istiyorum uzun zaman sonra.
Okulumla ilgileniyorum, etrafımdaki insanları seviyorum, sorumluluklarımın farkındayım ve en önemlisi ne yapmam gerektiğini biliyorum. peki yapılması gerekilen şey ne ? edward norton 25. saat filminde şöle diyodu yanlış hatırlamıyosam. 'move the fuck on!'
ilk defa korkmuyorum, ya kaybedersem sonunda diye. çünkü olay buymuş meğersem.
kaybediyosun, game over, üzülüyosun, bi jeton daha atıyosun, play again.

beynim yumuşamış, toparlayamıyorum konuyu. ne dicektim ben ? he, ikinci şanslara inanır mısın? ben inanmazdım. derdim ki insan sadece bi kere sever, yada insan bi şeyi başaramazsa ikinci seferinde de başaramaz. benim hayatımda hep böyle olmuştu. ondan bana da öyle gelmiş. koca bi ilüzyonmuş. insan olmanın tek güzel tarafı, her zaman ikinci bi şansının olmasıymış meğersem.

istanbula gelmek istiyorum artık. sana sarılmak, kucağında uyuklamak. yeminle başka bişi istemiyorum (:

rumuz: aslıiçindağlarıdeldikerem