istanbul

ne zaman istanbula gelsem bu duygular icerisinde buluyorum kendimi. eski arkadaslari gormek,yatagima yatmak,odamda takilmak falan inanilmaz mutlu ediyo beni. sora ne biliim ailemle vakit gecirmek, annemin mis gibi yemeklerini yemek.. daha sora taksime cikmak icmek,asmalida ufonun altinda kic donduran sogukta oturmak falan.. peh ama en kotusu iki hafta sora donucek olmak. ne isim var ulan benim avusturyada diye dusunmeme sebep oluyo bu dusunceler bazen. neyse daha iki haftam var hicbisi dusunmemek icin :)